okładka
szczegółowe informacje

Sowy Polski


autorzy: Grzywaczewski G. , Szczepaniak P.
rok wydania: 2007
ISBN:
liczba stron: 56

Wydana w ramach projektu:
Aktywna ochrona sów w Polsce


Publikacje - opis

Sowy Polski

Grzywaczewski G. , Szczepaniak P.

Sowy to ciągle mało znane, tajemnicze i niezwykłe ptaki. Choć nie cieszą się specjalną sympatią ludzi, są jedną z najciekawszych grup ptasiego świata. Mają szereg subtelnych barw, kształtów i imponujących przystosowań do widzenia w nocy, doskonałego słyszenia czy bezszelestnego latania. O nich właśnie będzie ta książka.
Sowa to symbol mądrości od czasów starożytnej Grecji. Także obecnie wiele wydawnictw, książek czy ekslibrisów opatrzonych jest wizerunkiem tego ptaka. To utrwala przekonanie, że to mądre ptaki. Duża głowa, oczy zwrócone do przodu oraz szlara stwarzają wrażenie "twarzy". Przypomina to wizerunek ludzkiego, "mądrego" oblicza. Ale prawda jest taka, że sowy nie wyróżniają się jakąś szczególną inteligencją spośród innych ptaków. Nie są mądrzejsze od orłów, sokołów czy nawet szpaków i daleko im do zręczności czy pomysłowości kruków, wron oraz srok.
Całą złożoność świata sów będzie można dostrzec wówczas, gdy pozbędziemy się negatywnych stereotypów. Wówczas docenimy ich rolę dla przyrody i człowieka. W tym miejscu warto podkreślić, że natura nie zna pojęć "szkodliwy" czy "pożyteczny". W świecie przyrody występują drapieżniki i ofiary, konsumenci i producenci, mięsożercy i roślinożercy, pasożyty i ich żywiciele. Te niezwykłe związki powstawały w wyniku tysięcy lat przystosowań. Choć dla ofiar to współżycie kończy się zwykle śmiercią, to trudno "po ludzku" nazywać drapieżcę okrutnym. Jeśli poluje, chwyta, zabija i zjada ofiary, to robi to z konieczności. Zabijanie to dla drapieżnika walka o przetrwanie. Przez większość osób sowa jako drapieżnik jest postrzegana negatywnie, gdyż nasza altruistyczna wrażliwość nakazuje nam stanąć po stronie "słabszego". Chyba przede wszystkim stąd bierze się nasza niechęć do drapieżników, ale ich rola jest tak samo ważna i niezbędna dla samych ofiar. Istnieje wiele publikacji naukowych, które udowadniają, że usunięcie ze środowiska drapieżcy powoduje z czasem degradację populacji ofiar, a nawet jej wyginięcie. Choć trudno to zrozumieć, warto o tym pamiętać. Wilk, orzeł czy sowa są tak samo niezbędne w naturze jak dowolny roślinożerca czy padlinożerca.